به آواز باد گوش بسپار اولین رمان هاروکی موراکامی ست که باعث شناخته شدنش در ادبیات ژاپن شد. او این رمان را سالِ 1979 منتشر کرد و توانست جوایز بسیار معتبری از جمله جایزه‌ی آکوتاگاوا را از آن خود کند. این اثر داستانی است از یک فقدان و رابطه‌هایی که شکل نمی‌گیرند و ماجراهای یک نسل. رمان در هجده روز از سال 1970 اتفاق می‌افتد. در این رمان می‌توان آغاز تکنیک‌ها و ظرافت‌های روایی این داستان‌نویس را به‌خوبی دید و یک اثر جذاب و پُراتفاق را درک کرد. به آواز باد گوش بسپار اولین بخش از سه‌گانه‌ی مشهور این نویسنده است که به تریلوژی «موش» مشهور است. تکه‌های بعدی این سه‌گانه پین‌بال 1973 و تعقیب گوسفند وحشی هستند. موراکامی می‌گوید روزی در حال تماشای مسابقه‌ی بیس‌بال طرح این رمان به سرش زد و این آغاز نویسندگی‌اش بود...
خرید کتاب به آواز باد گوش بسپار
جستجوی کتاب به آواز باد گوش بسپار در گودریدز
معرفی کتاب به آواز باد گوش بسپار از نگاه کاربران
_
همه ی ما با شرایط یکسان به دنیا می آیم؛ انگاری همه مون با هم سوار یه هواپیما ی خرابیم. البته، بعضی هامون خوش شانس ترن. بعضی ضعیفن و بعضیا قوی. بعضیا پولدار و بعضیا فقیر. اما هیچ کی سوپرمن نیست، از این نظر همه ضعیفیم. اگر چیزی داشته باشیم، می ترسیم از دستش بدیم؛ اگر هیچی نداشته باشیم نگران اینیم که همیشه همین طوری بمونیم. همه مون یه جوری. هرچی زودتر این رو بفهمی، می تونی تلاش کنی خودت رو قوی تر کنی، اگه شده یه ذره. اشکالی نداره اگه بهش تظاهر کنی. درسته؟ هیچ آدم واقعا قوی ای در کار نیست. فقط آدم هایی هستن که ادای قوی ها رو در میارن.
_
کتاب پره از تنهایی و نا امیدی. دودوستی که دوران دانشجوییشون رو میگذرونن و با زنان و دخترانی آشنا میشن که هر کدوم مشکلات و نا امیدیهای خودشون رو دارن.
این اولین کتابیه که موراکامی نوشته، مقدمه ای هم اول کتاب از موراکامی برای کتاب آورده شده.
ترجمه خیلی سانسور شده بود، دیگه از حد گذشته بود و حسابی آدم رو کلافه میکرد.
سه گانه رت(موش) رو من از آخر به اول خوندم، اینم برمیگرده به داستان ترجمه کتابها تو ایران.
مشاهده لینک اصلی
«چیزی به نام نوشته‌ی کامل وجود ندارد؛ درست همانطور که چیزی به نام یأس کامل وجود ندارد.»
موراکامی را با جان و دل دوست دارم. کلماتش شفابخش‌اند. یادداشت نویسنده را شاید از خود کتاب بیشتر دوست داشتم؛ زایش قصه‌های میزِ آشپزخانه‌ای. قطعا رسالت او نوشتن بوده. او باید می‌نوشته تا منِ نوعی سال‌ها بعد مخاطب او باشم و غرق در لذت کلماتش بخوانم و بخوانم.
کتاب خوبی بود. خیلی خوب. مثل آب، روان. جوری که فکر می‌کنم شاید بخاطر روان بودنش، مثل کتاب «جنوب مرز، غرب خورشید» بعد از مدتی مثل یک رود از من گذر کند و چیزی از داستان در من نماند که بخواهم به خاطر بیاورم.
مطمئن نیستم که آیا به‌خاطر یادداشت موراکامی اول کتاب بود یا صرفا خیال‌پردازی من، ولی تا نیمه‌ی کتاب احساس می‌کردم که داستان و شخصیتش از روی زندگی خود موراکامی نوشته شده. اما کم‌کم فاصله گرفت و شخصیت‌ها مستقل شدند. شاید هم به واسطه‌ی اولین اثر بودن، قسمتی از خودش را، خواسته یا ناخواسته، هویدا داخل داستان پیچانده بود. حالا می‌فهمم هر داستانی که تا به حال از او خواندم گویی پنجره‌ای بوده به او، به خود خود او. در این داستان شاید این شناخت ملموس‌تر بود.
به هر حال باید اذعان کنم با وجود اینکه اولین اثر نویسنده محسوب می‌شد، تکنیک روایی داستان عالی و فراتر از حد انتظار بود. موضوع کتاب هم درباره‌ی فقدان و رابطه‌هایی که شکل نمی‌گیرند، به خوبی پرداخت شده بود.
مشتاقانه و بی‌صبرانه منتظرم تا ادامه‌ی مجموعه «موش» را بخوانم…
پ.ن: ترجمه‌ی خوبی بود.
از اینکه نشر چشمه به شعور ما مخاطبین احترام می‌ذاره و قسمت‌های حذفی و سانسور شده رو با سه‌نقطه مشخص می‌کنه، خیلی راضی و خرسندم.
سبُک بودن کتاب هم که موهبتی‌ست ستودنی!
مشاهده لینک اصلی
وقتی که من خواندن 1Q84 من طلسم متمایل به جزئیات است که او را به من به به اصطلاح به عنوان خوانده شده 2 ماه جهان است. من اواخر روز خواندن آواز خواندن باد (این کتاب کوچک و اغلب گفت و گو کوتاه بین شخصیت) اولین کتابی است که شما می توانید بگویید، اما در عین حال پس از اتمام آن احساس کردم که واقعا عمیق بود (شاید این به خاطر آن است که او \"Murakami\" است) یا شاید دلیل آن این است که خوب است. خیلی خیلی مانند گربه در چاودار با اشاره از Club Fight Club.Itâ € ™ s نوع کتاب که به شما فریاد می زند â € œYou همچنین می توانید نوشتن! â € ساده جملات کوچک و طرح ساده با شخصیت های غیر معمول به ما مقدمه ای برای کتاب موراکامی روش نوشتن است. این کتاب به عنوان یک \"â € œEndâ € ندارد. بنابراین، راوی داستان می گوید: این پایان داستان من است. حوا! PS: من ممکن است بیش از حد این کتاب را نادیده بگیرم، اما باید برای هر کسی که بخواهد موراکامی بخواند، خوانده شود.
مشاهده لینک اصلی
این دومین رمان موراکامی است که بعد از نروژی چوب خواند. و دوباره دوست دارم چیزی درباره نویسندگان ژاپنی وجود دارد که دوست دارم، یوشیموتو یا موراکامی (بله مرجع من خیلی کم نیست). من فضای خالی را که در نوشتن آنها است را دوست دارم. تا آنجا که دانشم، هنوز کم است، شخصیت های موراکامی بسیار انسان را می بینم. آنها احساس واقعی می کنند، زیرا آنها کامل نیستند. حتی بدن آنها خیلی خوب نیست، زیبا و خوش تیپ نیست. به طور متوسط، مانند بسیاری از انسان ها به طور کلی. من همچنین دوست دارم که چگونه این رمان به نظر نمی رسد پایان پایه خود را، فقط یک قطعه داستان از یک سفر زندگی انسان است. من در مورد داستان هایی که با واژه های کلاسی بسته شده اند دیوانه هستم و آنها با خوشحالی بعد از @ زندگی می کنند، اما عجیب و غریب، اگر چه من از این کتاب آن را نفهمیدم، هنوز آن را دوست دارم. احتمالا دلیل این بود که موراکامی کتاب خود را با چیزی غم انگیز، یا شناور و یا مزاحم بسته نکرد، فقط ... پایان یافت. تعطیلات تابستانی تمام شد، بنابراین این قسمت از داستان بود. شخصیت من هرگز واقعا توصیف نشده بود. ظاهرش چقدر شبیه است، چقدر خوب است؟ یا متکبر؟ بمکد؟ یا شاید حتی افسردگی؟ نه، در مورد آن توضیح داده نشده است، اما لازم نیست. من می توانم از این رمان لذت ببرم مانند این که چطور است. من مکالمات ظاهرا بی اهمیت را حفاری می کنم. یک کتاب عالی همیشه نباید در مورد رویدادهای مهم به هیچ وجه بگوید؟ دقیقا همانطور که همه چیز طبیعی است، حتی این رمان را بسیار خاص میسازد. متأسفانه، این رمانهای ژاپنی همواره منجر به افکار منفی مالهلان شده و دور از آن هستند. به محل غیر قابل توضیح، سرد و خالی سورئالیسم اما عجیب تسکین دهنده است. باعث می شود من از تمام معایب و خستگی زندگی ام لذت ببرم. بله، عجیب و غریب ... من تصور می کنم یک شکل زندگی نابجا و بی نهایت است. در آن جا خوب و بد نیست. جایی که شادی نیست، بلکه بدون غم و اندوه است. hampa.Hampa و من می خواهم در آن حل شود. مخلوط کردن با همه چیزهایی که به نظر نمی رسد در زندگی طبیعی زندگی من وجود داشته باشد که من در حال حاضر زندگی می کنم، جایی که قوانین، ضرورت ها و خواسته ها وجود دارد. شنیدن آواز باد باعث می شود که من هم با زمان از بین برده شود. و اجازه دهید آن را رول، تا آن زمان، هنگامی که آن را در نهایت وارد شد.
مشاهده لینک اصلی
من در حال حاضر در حال رول با موراکامی هستم. من حدس می زنم این رشته اخیر را می توان یک مطالعه از یکی از نویسندگان مورد علاقه من نامید. در حال حاضر دانستن کافی درباره او، من می خواستم ببینم چطور همه اینها شروع شد، حتی اگر این کار را برای این کتاب کوتاه و کوتاه (به معنای واقعی کلمه کوچکترین کتابی که همیشه بخواند - در جیب پیراهن من) بسیار زیاد است. بسیاری از بهتر عناصر Murakami شناخته شده وجود دارد: احساسات انتزاعی زیبا که از دیدار دختر جدید، آبجو، امواج تلخ و شیرین از نوستالژی، گربه ها، چاه ها، بیس بال و بینش منحصر به فرد فلسفی تزریق شده به عرفانی است. نقل قول این مقاله که به تازگی نقل شده است این کتاب به ارمغان می آورد ذهن: @ عمیق ترین کار در یک فضای از پیش تعریف شده انجام می شود، به عنوان مخالفت با اجازه دادن به کسانی که ذهن ریختن مسطح بیش از یک بوم نامحدود @ ... این ایده به هر حال. اما این به نظر می رسد که به Murakami اعمال می شود به این معنی که رمان هایش بیشتر از حد معمول شامل عناصر، سبک و تم های زیادی هستند، اما با پیشرفت حرفه او، به طور قابل توجهی بهبود یافته است. شاید این دلیل آن است که او در هنگام انتخاب رشته جدید با کجای کار خود انرژی خود را در همه جای خود صرف نکرده است. شاید او فضای تعریف شده اش را حفظ کرده و درون آن کار کرده است، به طریقی، آنچه را که قبلا انجام داده است را بهبود بخشد. در هر صورت، کوتاه آن هنوز حاوی یک انگشت شماری از ابرو است که باعث افزایش کلمات می شود (شاید شما با واژه @ گزیده ای @ اما من امیدوارم با سابق در این یکی)، فقط این یا هر یک از اولین رمان های خود را 3 بار تجربه اولین موراکامی خود را، و یا شما احتمالا ناامید خواهد شد. برای جایی در جاده این جاده را ذخیره کن ...
مشاهده لینک اصلی
@ هیچ چیز مانند نوشتن کامل وجود ندارد. درست مانند آن چیزی نیست جز ناامیدی کامل @ به نظر می رسد مانند Dostoyevsky، اما پس از آن شما باید دوباره حدس بزنید. من چند رفقای ژاپنی ندارم که در محبوبیت فوق العاده Haruki Murakami در خارج از کشور عجیب و غریب هستند. من تقسیم می کنم - بعضی از داستان ها و رمان ها به شدت زخم و عمیقا تحت تأثیر قرار می گیرند، دیگران بیش از حد حساس و گسترده هستند. به عنوان یکی از اولیای این ناپایداری را حساب کنید. دوست من Akemi به لطف یک کپی دوم از طریق آمازون ژاپنی فرستاده است - این نسخه بخشی از کتابخانه انگلیسی Kodansha است و همراه با یک واژه نامه انگلیسی-ژاپنی (مالک صاحب سه کلمه در صفحه اول تا قبل از رها کردن) را نشان می دهد. Akemi اصرار دارد که این بزرگترین رمان اوست - همه چیز از اینجا رفته است - اما هنوز رمان برای خوانندگان خارج از ژاپن قابل دسترس نیست. بر اساس شواهد این اولین رمان او، یک پرونده قوی وجود دارد که موراکامی به عنوان نویسنده به طور کامل شکل گرفت. تم های کلاسیک / ملودی های مضمون های بعدی او در حال حاضر - تنهایی، عشق جوان، احساسات بی نظیر، موسیقی پاپ و غذا است. یک زن مرموز و غیر قابل اعتماد وجود دارد. Murakami نیز استفاده از نام مستعار، یک نویسنده فراموش شده آمریکایی داستان علمی تخیلی به نام Derek Heartfield است. همه اینها به اندازهای اندک است، اما به نوعی، همه چیز به دور خود میچرخد و شما را در حالت تفکر عجیب و غریب قرار میدهد، تنها بهترین ادبیات میتواند باشد. چیزهای زیبا
مشاهده لینک اصلی
من شگفت زده شدم که Haruki Murakamis بشنو باد بخوان در کتاب فروشی. این اولین رمانش است که در سال 1987 به زبان انگلیسی برای زبان آموزان زبان انگلیسی توسط Kodansha منتشر شد (در ابتدا در ژاپن در سال 1979 منتشر شد) من تصور می کردم که آن را چاپ نکردم. حجم نازک ژاپنی و فقط 128 صفحه با یادداشت های ترجمه ژاپنی است. در ضمن، رمان دوم خود، Pinball 1973، نیز به همان اندازه دشوار است. این رمان ممکن است پیشگام دو رمان دیگر او، The Wild Sheep Chase و Wood Norwegian باشد. راوی نامشروع و دوستش موش صحرایی در The Chasing of Sheep Wilder ظاهر شد و شایعاتی که در مورد دختران غریب پیش می آید، پیشروی چوب نروژی است. به طور متوسط رؤیای همیشگی قطع شده از چند کلمه از طریق یک نوشیدن تابستان، بیش از حد با دوستانش موش صحرایی، در حال فکر کردن به زندگی (سه دوست دخترش که او دیگر نمی تواند به یاد داشته باشید)، و رمانتیک یک دختر 9 مشت زن اسرار آمیز، شنا می کند. این داستان هیچ کدام از عناصر فوق العاده رمان های بعدیش را ندارد، چیزی که من قدردانی می کنم، اما به نظر می رسد که کلاژ ایده ها و مشاهدات است تا یک رمان منسجم. اما این نشان می دهد وعده یک رمان نویس بالقوه شدید. من جوانه زنی از سبک او را می بینم، ایده هایی که در آثار بعدی استفاده می شود، و ویژگی هایی که او در طول زمان از آن استفاده می کند.
مشاهده لینک اصلی
کتاب های مرتبط با - کتاب به آواز باد گوش بسپار
خرید کتاب به آواز باد گوش بسپار
جستجوی کتاب به آواز باد گوش بسپار در گودریدز
همه ی ما با شرایط یکسان به دنیا می آیم؛ انگاری همه مون با هم سوار یه هواپیما ی خرابیم. البته، بعضی هامون خوش شانس ترن. بعضی ضعیفن و بعضیا قوی. بعضیا پولدار و بعضیا فقیر. اما هیچ کی سوپرمن نیست، از این نظر همه ضعیفیم. اگر چیزی داشته باشیم، می ترسیم از دستش بدیم؛ اگر هیچی نداشته باشیم نگران اینیم که همیشه همین طوری بمونیم. همه مون یه جوری. هرچی زودتر این رو بفهمی، می تونی تلاش کنی خودت رو قوی تر کنی، اگه شده یه ذره. اشکالی نداره اگه بهش تظاهر کنی. درسته؟ هیچ آدم واقعا قوی ای در کار نیست. فقط آدم هایی هستن که ادای قوی ها رو در میارن.
_
کتاب پره از تنهایی و نا امیدی. دودوستی که دوران دانشجوییشون رو میگذرونن و با زنان و دخترانی آشنا میشن که هر کدوم مشکلات و نا امیدیهای خودشون رو دارن.
این اولین کتابیه که موراکامی نوشته، مقدمه ای هم اول کتاب از موراکامی برای کتاب آورده شده.
ترجمه خیلی سانسور شده بود، دیگه از حد گذشته بود و حسابی آدم رو کلافه میکرد.
سه گانه رت(موش) رو من از آخر به اول خوندم، اینم برمیگرده به داستان ترجمه کتابها تو ایران.
مشاهده لینک اصلی
«چیزی به نام نوشته‌ی کامل وجود ندارد؛ درست همانطور که چیزی به نام یأس کامل وجود ندارد.»
موراکامی را با جان و دل دوست دارم. کلماتش شفابخش‌اند. یادداشت نویسنده را شاید از خود کتاب بیشتر دوست داشتم؛ زایش قصه‌های میزِ آشپزخانه‌ای. قطعا رسالت او نوشتن بوده. او باید می‌نوشته تا منِ نوعی سال‌ها بعد مخاطب او باشم و غرق در لذت کلماتش بخوانم و بخوانم.
کتاب خوبی بود. خیلی خوب. مثل آب، روان. جوری که فکر می‌کنم شاید بخاطر روان بودنش، مثل کتاب «جنوب مرز، غرب خورشید» بعد از مدتی مثل یک رود از من گذر کند و چیزی از داستان در من نماند که بخواهم به خاطر بیاورم.
مطمئن نیستم که آیا به‌خاطر یادداشت موراکامی اول کتاب بود یا صرفا خیال‌پردازی من، ولی تا نیمه‌ی کتاب احساس می‌کردم که داستان و شخصیتش از روی زندگی خود موراکامی نوشته شده. اما کم‌کم فاصله گرفت و شخصیت‌ها مستقل شدند. شاید هم به واسطه‌ی اولین اثر بودن، قسمتی از خودش را، خواسته یا ناخواسته، هویدا داخل داستان پیچانده بود. حالا می‌فهمم هر داستانی که تا به حال از او خواندم گویی پنجره‌ای بوده به او، به خود خود او. در این داستان شاید این شناخت ملموس‌تر بود.
به هر حال باید اذعان کنم با وجود اینکه اولین اثر نویسنده محسوب می‌شد، تکنیک روایی داستان عالی و فراتر از حد انتظار بود. موضوع کتاب هم درباره‌ی فقدان و رابطه‌هایی که شکل نمی‌گیرند، به خوبی پرداخت شده بود.
مشتاقانه و بی‌صبرانه منتظرم تا ادامه‌ی مجموعه «موش» را بخوانم…
پ.ن: ترجمه‌ی خوبی بود.
از اینکه نشر چشمه به شعور ما مخاطبین احترام می‌ذاره و قسمت‌های حذفی و سانسور شده رو با سه‌نقطه مشخص می‌کنه، خیلی راضی و خرسندم.
سبُک بودن کتاب هم که موهبتی‌ست ستودنی!
مشاهده لینک اصلی
وقتی که من خواندن 1Q84 من طلسم متمایل به جزئیات است که او را به من به به اصطلاح به عنوان خوانده شده 2 ماه جهان است. من اواخر روز خواندن آواز خواندن باد (این کتاب کوچک و اغلب گفت و گو کوتاه بین شخصیت) اولین کتابی است که شما می توانید بگویید، اما در عین حال پس از اتمام آن احساس کردم که واقعا عمیق بود (شاید این به خاطر آن است که او \"Murakami\" است) یا شاید دلیل آن این است که خوب است. خیلی خیلی مانند گربه در چاودار با اشاره از Club Fight Club.Itâ € ™ s نوع کتاب که به شما فریاد می زند â € œYou همچنین می توانید نوشتن! â € ساده جملات کوچک و طرح ساده با شخصیت های غیر معمول به ما مقدمه ای برای کتاب موراکامی روش نوشتن است. این کتاب به عنوان یک \"â € œEndâ € ندارد. بنابراین، راوی داستان می گوید: این پایان داستان من است. حوا! PS: من ممکن است بیش از حد این کتاب را نادیده بگیرم، اما باید برای هر کسی که بخواهد موراکامی بخواند، خوانده شود.
مشاهده لینک اصلی
این دومین رمان موراکامی است که بعد از نروژی چوب خواند. و دوباره دوست دارم چیزی درباره نویسندگان ژاپنی وجود دارد که دوست دارم، یوشیموتو یا موراکامی (بله مرجع من خیلی کم نیست). من فضای خالی را که در نوشتن آنها است را دوست دارم. تا آنجا که دانشم، هنوز کم است، شخصیت های موراکامی بسیار انسان را می بینم. آنها احساس واقعی می کنند، زیرا آنها کامل نیستند. حتی بدن آنها خیلی خوب نیست، زیبا و خوش تیپ نیست. به طور متوسط، مانند بسیاری از انسان ها به طور کلی. من همچنین دوست دارم که چگونه این رمان به نظر نمی رسد پایان پایه خود را، فقط یک قطعه داستان از یک سفر زندگی انسان است. من در مورد داستان هایی که با واژه های کلاسی بسته شده اند دیوانه هستم و آنها با خوشحالی بعد از @ زندگی می کنند، اما عجیب و غریب، اگر چه من از این کتاب آن را نفهمیدم، هنوز آن را دوست دارم. احتمالا دلیل این بود که موراکامی کتاب خود را با چیزی غم انگیز، یا شناور و یا مزاحم بسته نکرد، فقط ... پایان یافت. تعطیلات تابستانی تمام شد، بنابراین این قسمت از داستان بود. شخصیت من هرگز واقعا توصیف نشده بود. ظاهرش چقدر شبیه است، چقدر خوب است؟ یا متکبر؟ بمکد؟ یا شاید حتی افسردگی؟ نه، در مورد آن توضیح داده نشده است، اما لازم نیست. من می توانم از این رمان لذت ببرم مانند این که چطور است. من مکالمات ظاهرا بی اهمیت را حفاری می کنم. یک کتاب عالی همیشه نباید در مورد رویدادهای مهم به هیچ وجه بگوید؟ دقیقا همانطور که همه چیز طبیعی است، حتی این رمان را بسیار خاص میسازد. متأسفانه، این رمانهای ژاپنی همواره منجر به افکار منفی مالهلان شده و دور از آن هستند. به محل غیر قابل توضیح، سرد و خالی سورئالیسم اما عجیب تسکین دهنده است. باعث می شود من از تمام معایب و خستگی زندگی ام لذت ببرم. بله، عجیب و غریب ... من تصور می کنم یک شکل زندگی نابجا و بی نهایت است. در آن جا خوب و بد نیست. جایی که شادی نیست، بلکه بدون غم و اندوه است. hampa.Hampa و من می خواهم در آن حل شود. مخلوط کردن با همه چیزهایی که به نظر نمی رسد در زندگی طبیعی زندگی من وجود داشته باشد که من در حال حاضر زندگی می کنم، جایی که قوانین، ضرورت ها و خواسته ها وجود دارد. شنیدن آواز باد باعث می شود که من هم با زمان از بین برده شود. و اجازه دهید آن را رول، تا آن زمان، هنگامی که آن را در نهایت وارد شد.
مشاهده لینک اصلی
من در حال حاضر در حال رول با موراکامی هستم. من حدس می زنم این رشته اخیر را می توان یک مطالعه از یکی از نویسندگان مورد علاقه من نامید. در حال حاضر دانستن کافی درباره او، من می خواستم ببینم چطور همه اینها شروع شد، حتی اگر این کار را برای این کتاب کوتاه و کوتاه (به معنای واقعی کلمه کوچکترین کتابی که همیشه بخواند - در جیب پیراهن من) بسیار زیاد است. بسیاری از بهتر عناصر Murakami شناخته شده وجود دارد: احساسات انتزاعی زیبا که از دیدار دختر جدید، آبجو، امواج تلخ و شیرین از نوستالژی، گربه ها، چاه ها، بیس بال و بینش منحصر به فرد فلسفی تزریق شده به عرفانی است. نقل قول این مقاله که به تازگی نقل شده است این کتاب به ارمغان می آورد ذهن: @ عمیق ترین کار در یک فضای از پیش تعریف شده انجام می شود، به عنوان مخالفت با اجازه دادن به کسانی که ذهن ریختن مسطح بیش از یک بوم نامحدود @ ... این ایده به هر حال. اما این به نظر می رسد که به Murakami اعمال می شود به این معنی که رمان هایش بیشتر از حد معمول شامل عناصر، سبک و تم های زیادی هستند، اما با پیشرفت حرفه او، به طور قابل توجهی بهبود یافته است. شاید این دلیل آن است که او در هنگام انتخاب رشته جدید با کجای کار خود انرژی خود را در همه جای خود صرف نکرده است. شاید او فضای تعریف شده اش را حفظ کرده و درون آن کار کرده است، به طریقی، آنچه را که قبلا انجام داده است را بهبود بخشد. در هر صورت، کوتاه آن هنوز حاوی یک انگشت شماری از ابرو است که باعث افزایش کلمات می شود (شاید شما با واژه @ گزیده ای @ اما من امیدوارم با سابق در این یکی)، فقط این یا هر یک از اولین رمان های خود را 3 بار تجربه اولین موراکامی خود را، و یا شما احتمالا ناامید خواهد شد. برای جایی در جاده این جاده را ذخیره کن ...
مشاهده لینک اصلی
@ هیچ چیز مانند نوشتن کامل وجود ندارد. درست مانند آن چیزی نیست جز ناامیدی کامل @ به نظر می رسد مانند Dostoyevsky، اما پس از آن شما باید دوباره حدس بزنید. من چند رفقای ژاپنی ندارم که در محبوبیت فوق العاده Haruki Murakami در خارج از کشور عجیب و غریب هستند. من تقسیم می کنم - بعضی از داستان ها و رمان ها به شدت زخم و عمیقا تحت تأثیر قرار می گیرند، دیگران بیش از حد حساس و گسترده هستند. به عنوان یکی از اولیای این ناپایداری را حساب کنید. دوست من Akemi به لطف یک کپی دوم از طریق آمازون ژاپنی فرستاده است - این نسخه بخشی از کتابخانه انگلیسی Kodansha است و همراه با یک واژه نامه انگلیسی-ژاپنی (مالک صاحب سه کلمه در صفحه اول تا قبل از رها کردن) را نشان می دهد. Akemi اصرار دارد که این بزرگترین رمان اوست - همه چیز از اینجا رفته است - اما هنوز رمان برای خوانندگان خارج از ژاپن قابل دسترس نیست. بر اساس شواهد این اولین رمان او، یک پرونده قوی وجود دارد که موراکامی به عنوان نویسنده به طور کامل شکل گرفت. تم های کلاسیک / ملودی های مضمون های بعدی او در حال حاضر - تنهایی، عشق جوان، احساسات بی نظیر، موسیقی پاپ و غذا است. یک زن مرموز و غیر قابل اعتماد وجود دارد. Murakami نیز استفاده از نام مستعار، یک نویسنده فراموش شده آمریکایی داستان علمی تخیلی به نام Derek Heartfield است. همه اینها به اندازهای اندک است، اما به نوعی، همه چیز به دور خود میچرخد و شما را در حالت تفکر عجیب و غریب قرار میدهد، تنها بهترین ادبیات میتواند باشد. چیزهای زیبا
مشاهده لینک اصلی
من شگفت زده شدم که Haruki Murakamis بشنو باد بخوان در کتاب فروشی. این اولین رمانش است که در سال 1987 به زبان انگلیسی برای زبان آموزان زبان انگلیسی توسط Kodansha منتشر شد (در ابتدا در ژاپن در سال 1979 منتشر شد) من تصور می کردم که آن را چاپ نکردم. حجم نازک ژاپنی و فقط 128 صفحه با یادداشت های ترجمه ژاپنی است. در ضمن، رمان دوم خود، Pinball 1973، نیز به همان اندازه دشوار است. این رمان ممکن است پیشگام دو رمان دیگر او، The Wild Sheep Chase و Wood Norwegian باشد. راوی نامشروع و دوستش موش صحرایی در The Chasing of Sheep Wilder ظاهر شد و شایعاتی که در مورد دختران غریب پیش می آید، پیشروی چوب نروژی است. به طور متوسط رؤیای همیشگی قطع شده از چند کلمه از طریق یک نوشیدن تابستان، بیش از حد با دوستانش موش صحرایی، در حال فکر کردن به زندگی (سه دوست دخترش که او دیگر نمی تواند به یاد داشته باشید)، و رمانتیک یک دختر 9 مشت زن اسرار آمیز، شنا می کند. این داستان هیچ کدام از عناصر فوق العاده رمان های بعدیش را ندارد، چیزی که من قدردانی می کنم، اما به نظر می رسد که کلاژ ایده ها و مشاهدات است تا یک رمان منسجم. اما این نشان می دهد وعده یک رمان نویس بالقوه شدید. من جوانه زنی از سبک او را می بینم، ایده هایی که در آثار بعدی استفاده می شود، و ویژگی هایی که او در طول زمان از آن استفاده می کند.
مشاهده لینک اصلی